Strona www stworzona w kreatorze WebWave.

galeria styli 

Styl charakteryzuje się dużą elegancją, błyszczącymi elementami wystroju oraz dodatkami, które podbijają światło. Blichtr i blask charakteryzują go najmocniej. Ten styl dedykowany jest osobom, które kochają błyszczeć przestrzenią. Umiejętne połączenie błyszczących dekoracji ze spokojniejszą bazą mebli i kolorów we wnętrzu może nadać stylowi wykwintnego charakteru. Złote i srebrne dodatki, lustra, czerń i biel, kolor purpury, odcienie fioletu, turkusy, szmaragdowa zieleń, rubinowa czerwień ma zachwycać i potęgować luksus. Dziś styl ten utrzymany jest w złagodzonej wersji, która nie epatuje bogactwem. Okres baroku uwielbiał ten styl, dziś łączy się bogato zdobione pojedyncze meble czy tapety z prostymi elementy we wnętrzu. 

Wnętrza stylu skandynawskiego są funkcjonalne, zachwycają prostotą i naturalnością. Jego dominującym kolorem jest zdecydowanie biel z domieszką szarości lub ecru. Kolorowe dodatki (w zielonych, niebieskich, żółtych i różowych kolorach) stanowią jej uzupełnienie. Odmianą stylu jest styl; szwedzki, duński i fiński. Wszystkie one jednak oscylują wokół skandynawskiego. Odmiana szwedzka jest najbardziej minimalistyczna. Jej kolory to biel, szarość, jasne drewno. W stylu duńskim meble są bardziej delikatne, o zaokrąglonych liniach i romantycznych dodatkach. Styl fiński przełamuje biel i szarość kolorem gorzkiej czekolady, grafitu i czerni natomiast meble, wykonane są z giętkiej sklejki. Elementem wspólnym wszystkich styli jest natura i inspiracja naturalnymi materiałami. Podłogi, meble, dekoracje wykonane są z drewna sosny, kamienia i brzozy oraz wikliny. Bawełna, len, wełna o grubym splocie umieszczane są we wnętrzu w oszczędnych ilościach. 

Mniej znaczy więcej. Styl nowoczesny jest oszczędny w formie, opiera się na prostocie i geometrii. Dominują w nim zdecydowane czyste formy, proste linie oraz wzory, wszystko w najwyższej jakości. Brak w nim detali i zdobień, co znacząco nadje mu uniwersalnego charakteru. Styl nowoczesny to zerwanie z dominującym wcześniej stylem przepychu i ornamentyki XIX wielu. Kolorystyka jest stonowana, ale nie nudna, dominują biel, czerń, szarości i beże. Dopuszcza się użycia czerwieni, pomarańcz lub niebieskiego, ale tylko w detalach. Wnętrza stylu nowoczesnego są przestronne, ścian jest dokładnie tyle ile wymaga konstrukcja budynku, tutaj liczy się przestrzeń i światło, dlatego też często łączy się pomieszczenia; salon z jadalnią, sypialnie z łazienką. Styl ten wymaga dyscypliny i dużej powściągliwości w projektowaniu. Ważnym jego elementem jest światło, które odgrywa istotną rolę. Kreuje ono odbiór, nadaje głębi i uplastycznia przestrzeń tworząc odpowiedni klimat. Materiały używane w takich wnętrzach to drewno bez słojów i zbędnych detali, wielkoformatowe płytki, beton, winylowa wykładzina lub żywica epoksydowa, jednolita w całym wnętrzu. Ściany są betonowe, panele 3D, kamienne lub w płytkach dużego formatu, z całą pewnością nie monotonne, ozdobione grafiką. Meble drewniane, z dodatkiem szkła, metalu, kamienia bądź lastryko, proste w formie i bez zbędnych detali. Łączy się powierzchnie; drewna z metalem, szkło i metal, powierzchnie błyszczące z matowymi, grubo plecione tkaniny z drewnem. Meble obiciowe w jednolitej kolorystyce i prostej formie, bez zdobień czy też pikowań. Styl pozwala na wprowadzenie do wnętrza mebla (stół, sofa, etc.) o nietypowym kształcie, który będzie dominantą w przestrzeni. 

La bohème (cyganeria), to określenie grupy francuskich artystów, żyjących według własnych zasad. Niezależność, wolność, nieskrępowanie, swoboda, tak w skrócie można opisać początek tego stylu, końca XVIII w. Zmiana społeczna wywołana po rewolucji francuskiej, która zmusiła niektórych z nich do kreatywnego szukania inspiracji z materiałów, które były w ich zasięgu, po utracie własnych majątków. Koniec lat 60-tych powrót stylu w wersji Hippie. W zalewie masowej produkcji młodzi ludzie poszukiwali własnej wizji i oryginalności. Cenne stawały się rzeczy wykonane ręczne, były naturalne i autentyczne. Styl boho to połączenie pozornie niepasujących materiałów, faktur, wzorów i kolorów. Kreatywność, rękodzieło i odwaga dominują w tym stylu obok naturalnych materiałów (drewno, rattan, wiklina) i kolorów (brązy, beże, zgaszone zielenie, ochrę, miodowe żółcie) oraz pamiątek z podróży czy też, zdobyczy z pchlich targów. Wnętrza stylu boho mają być przytulne; poduszki, dywany, pledy, koce w etnicznych wzorach i barwach. Meble rattanowe, najlepiej z "drugim życiem"(po renowacji), wiklina, marokańskie okrągłe pufy i niskie siedziska, rozwieszony hamak, makrama ze plecionego sznurka, orientalny stolik lub szafka, nada wnętrzu ciepłego i niepowtarzalnego charakteru. Na ścianach nie może zabraknąć pamiątek; zdjęć, gobelin, ozdób wykonanych samodzielnie, malowanych talerzy ceramicznych. Roślinność w przestrzeni boho jest tylko naturalna, otacza zewsząd; wisi lub stoi w donicach (niemalże w każdym miejscu) nadając charakteru wnętrzu. Błogie lenistwo jest określeniem, które w pełni oddaje ten styl. Nie można zapomnieć o zwiewnych tkaninach w sypialni oraz sporej ilości miękkich i kolorowych poduszek, świecach, papierowych lampionach czy też kadzidełkach podbijających nastrój. Styl boho nie lubi jednak przesady, umiar stanowi klucz do sukcesu.  

Styl prowansalski kojarzy się przede wszystkim z zapachem lawendy i dużą przestrzenią wypełnioną kwiatami. Kolory wnętrza są stonowane, w głównej mierze pastele; róż, odcienie lawendy, pastelowe zielenie i błękity. W oknach wiszą muślinowe delikatne i zwiewne zasłony, na kanapach poduszki oraz pikowane narzuty w jasnych, pastelowych i białych barwach. Charakteru całości nadają falbany, hafty z roślinnymi wzorami oraz marszczenia na tkaninach. Kamienne podłogi w kuchni, kamienne blaty oraz kolorowe płytki przy blacie kuchennym. Na podłodze drewno naturalne w postaci szerokich bielonych desek, choć również w pastelowych odcieniach, niekoniecznie idealnych i z widocznymi sękami. Meble często postarzane z widocznymi pęknięciami i niedoskonałościami są w kolorze ciepłej, złamanej bieli, koniecznie z drewnianymi drzwiczkami i kutymi żeliwnymi uchwytami. Świetnie nadają się do tego odnowione stare meble o klasycznych kształtach oraz sprzęty. Wnętrza posiadają drewniane okna oraz belki sufitowe, również postarzane i pobielane.Wiklina w jasnych barwach, ceramika w jasnych barwach z motywami roślinnymi, wszechobecne pastele i beże, wiszące suszone i świeże zioła. W poszukiwaniu wystroju takiego wnętrza warto wybrać się na pchli targ i wyłowić np. stare łóżko z drewnianą ramą, stary kredens, drewniane skrzynki na kwiaty, itp.

Styl eklektyczny to styl pozbawiony zasad, jedynym wyznacznikiem jest wyobraźnia i oczywiście gust projektanta. To łączenie różnych stylów, nurtów i tradycji w jedną całość. Starożytność dała początek eklektyzmowi w przestrzeni filozofii, współcześnie pojawił się on w aranżacji wnętrz XIX wieku i trwa do dziś. Łączenie starego z nowym zdaje się być kluczem, który pozwala nazwać tak urządzoną przestrzeń, stylem eklektycznym. Proste i nowoczesne wnętrza najlepiej eksponują taki styl,  kiedy wprowadza się do ich wnętrza nieoczywiste stare akcenty, np: stare meble, barokowe krzesła, zabytkowy stół, lampę z minionych epok, czy też jakiś perski, stary dywan. W całym procesie aranżacyjnym chodzi o nadanie wnętrzu przytulnego charakteru, a stare przedmioty mają przecież duszę. Kolejnym charakterystycznym elementem jest łączenie kontrastowych kolorów i materiałów. Nie można jednak zapomnieć o umiarze, który musi cechować taki projekt. Zimny beton z ciepłym drewnem, tworzywo sztuczne z kamieniem, surowy metal zestawiony z bawełną i wełną oraz szkłem, elementy orientalne z minimalistycznymi. Wyznacznikiem stylu jest symetria, która porządkuje zestawianie różnych styli (nie więcej niż dwóch), gdyż łatwo o przesadę. 

Styl orientalny wyróżnia się mocnymi barwami (czerwienie, zielenie, żółcie, ciemny brąz), mnogością wzorów, przepychem lub też ascetyzmem. Tajlandia, Maroko, Tunezja i inne kraje Bliskiego Wschodu kojarzone są właśnie są ze stylem orientalnym, to swoista mieszanka różnych styli. Meble wykonane są z egzotycznych gatunków drzew o bogatych zdobieniach, wręcz z koronkową precyzją. Ich gabaryt jest na tyle duży, że jeden mebel wypełnia praktycznie wnętrze i nadaje charakteru, do tego małe (raczej niskie) metalowe, bambusowe lub z drewna tekowego, urocze stoliki.  Styl marokański jest odmianą stylu orientalnego, gdzie królują wyjątkowe ażury, soczyste barwy, lampiony, kolorowe szkiełka, barwne tkaniny o wysokiej jakości, ręcznie tkane dywany, skórzane pufy oraz cała feria barw; od ciepłych, poprzez kolory niebieskie, kończąc na złocie i srebrze. Drewno, marmur i ceramika, poduszki i jasne zasłony, obrusy, urocze latarenki wykonane z mosiądzu, ozdobione kolorowym szkłem. Pękate kosze wiklinowe ale również wykonane z słomy i trawy, dzbanki i dzbaneczki, bogato zdobione szklanki do herbaty. Nie można zapomnieć o klimach, ręcznie tkanych (podobnie jak dywany) dekoracyjnych tkaninach ściennych.   

Styl rustykalny narodził się w Stanach Zjednoczonych, przełom XVIII i XIX wieku. Styl rustykalny to przede wszystkim natura, prostota, spójność stylistyczna i cenione rzemiosło. To styl prosty, przytulny i ciepły. Drewno odgrywa w nim najważniejszą rolę, ze swoimi sękami, słojami i naturalnymi pęknięciami. Kolorystyka drewna utrzymana jest w jasnych barwach i swojskim wyglądzie nadanym, np. za pomocą ługowania drewna. Dodatki wnętrza stylu rustykalnego to naturalne pnie, gałęzie czy nawet konary. Formy mebli są proste, o drewnianych frontach, blaty kuchenne wykonane z kamienia, piece zazwyczaj obudowane starymi płytkami w zestawieniu z wiszącymi na ścianach, otwartymi półkami, które nadają wnętrzu rustykalnego charakteru. Podłoga koniecznie drewniana z widoczną fazą, obok płytek podłogowych. Kolory i materiały wnętrza to kolory ziemi; zielenie, beże, błękity, biele, a materiały to; len, bawełna, cegła, kamień - w wiejskim stylu.  Obok kominka, stary zegar, bujany fotel, stara skrzynia, wiklinowy kosz, lustra w prostych ramach, niewielkie dywaniki ręcznie tkane oraz ludowe wzory (pasy i kraty) oraz polne kwiaty w ceramicznych wazonach. W oknach wiszą firanki zazdrostki, z koronkowym wykończeniem. Pamiętać trzeba również o obrazach (olejnych) zawieszonych na ścianie, które ukazują sielską przyrodę. Dodatkowym akcentem są także elementy zdobnicze; kute poręcze przy schodach, żeliwne lampy pod sufitem.

Styl angielski to przede wszystkim tradycja, wygoda i przytulność. To niezaprzeczalna atmosfera wnętrza brytyjskiego z ukochanymi przedmiotami o różnorodnych wzorach, pięknych kwiatach, ozdobnych paskach i kratkach, figurki, obrazki zbierane latami. Zdawać by się mogło, że ilość dekoracji stylu angielskiego może trochę przytłoczyć jednakże, dla Brytyjczyków ma to niezaprzeczalny urok. Grube i ciężkie zasłony, delikatna porcelana, lampy w dużej ilości, bibeloty i wszechobecne róże; na poduszkach, obrazach, porcelanie, na tapetach, meblach tapicerowanych, na zasłonach, narzutach, w wazonach i donicach. Kolorystyka tego stylu oscyluje wokół delikatnych pasteli; różu, łososiowego, zielonego, błękitów, kości słoniowej i żółcieni. Styl angielski lubi paski i kratę, które towarzyszą ukochanym różą. Punktem centralnym wnętrza jest nieodłączny, kominek. To wokół niego najchętniej toczy się życie towarzyskie. Brak tego elementu wyposażenia w salonie zastępuje się ramą, przypominającą tę kominkową i ustawia się na niej świece, kwiaty, zdjęcia czy też ozdobne lampy. Meble w pomieszczeniach angielskich są tapicerowane, wygodne sofy i fotele obok których, stoją pufy pełniące funkcję stolików. Sofa chesterfield  (skórzana kanapa) jest charakterystyczna dla stylu angielskiego, to pikowany masywny mebel, z wywiniętymi podłokietnikami, kojarzony z angielskimi dżentelmenami, stał niemal w każdym gabinecie lub biblioteczce.

Prostota, otwarte przestrzenie bez podziałów, wysokie sufity, okna do podłogi, odkryte okablowanie, widoczne elementy konstrukcyjne, brak ścian dzielących przestrzeń lub tylko stalowe słupy podpierające strop zaznaczając kolejną przestrzeń użytkową. Salon, kuchnia, pracownia, sypialnia w jednej przestrzeni, za wyjątkiem łazienki, to charakterystyka stylu industrialnego zapoczątkowanego w Stanach Zjednoczonych recesją lat 50-tych. W Polsce moda na tego typu styl zapanowała w latach 90-tych XX wieku. Poprzemysłowe wnętrza stały się mieszkaniem i zarazem pracownią znanych artystów m.in. Andy Warhol, który pracował i mieszkał w opuszczonej fabryce kapeluszy Silver Factory. Kolory wnętrz industrialnych to beże, biele, szarości, czerń. Akcenty kolorystyczne to mocne barwy; niebieski, granat, róż, żółty, czerwień. Podłogi jednolite; beton, deski, żywica epoksydowa. Dodatki (grafika na ścianie, duży fotel, sofa w salonie) w intensywniejszych barwach przełamujące surowe wnętrze. Łączenie betonu i ciepłego surowego drewna nadaje industrialnego charakteru wnętrzu. Loftowe wnętrza kochają; cegłę, stal, beton, szkło, belki stropowe, odkryte instalacje, legary, ceramiczne włączniki, nieosłonięte żarówki, metalowe schody, balustrady. Ciekawym uzupełnieniem przestrzeni jest antresola, która zazwyczaj pełni funkcję sypialni bądź biura i wypełnia efektownie wysoką przestrzeń pomieszczeń.  

Styl japoński jest ascetyczny, bardzo powściągliwy i niezwykle wyrafinowany. Przestrzeń stylu japońskiego jest harmonijna i spokojna, urządza się ją według zasad feng shui, czyli filozofii życia w harmonii. Dobór materiałów, form, kolorów dokonuje się według pięciu elementów: ognia, wody,drzewa, metalu i ziemi. Rozkład pomieszczeń, dobór przedmiotów nie jest przypadkowy, chodzi o odpowiedni przepływ energii i powietrza. Przezroczyste, delikatne i lekkie ścianki shoji (wykonane ze specjalnego papieru, który wpuszcza światło do wnętrza), drzwi fusuma, łóżka w stylu japońskim stanowią specjalne materace futony, które po spaniu zwija się i chowa co, zwiększa przestrzeń użytkową i nie zaburza przestronności pomieszczeń. Na podłogach kładzie się totami, czyli maty pokryte plecionką z trawy i wypełnione słomą ryżową. Zasłony materiałowe stanowiące element dekoracyjny z japońskim nadrukiem, zwane noren. Komody z szufladami, tansu. Chabudai, niskie stoliki, czasem ze specjalnie zrobionymi wgłębieniami na różne przedmioty. Parawany i kaligraficzne dekoracje, barwy monochromatyczne (jednokolorowe) połączenie czerni i bieli z czerwienią, wzory roślinne, drzewka bonsai , bambus. Drewno we wnętrzu to: mahoń, palisander, heban. Kolorystyka opiera się na bieli, beżu, écru, zieleniach, nie zapominając o intensywnych i nasyconych barwach, które również nadają charakteru wnętrzu. Dodatki, które upiększają przestrzeń to: pamiątki z podróży, globusy, mapy, stare ryciny, maski afrykańskie, lampiony oraz poduszki, figurki zwierząt, etc. Wzory tkanin są jednolite, zwierzęce i kwiatowe nadruki i desenie.